Cure yes, pay no

Terwijl de deken van advocaten in Amsterdam een onderzoek opende naar het honorarium van Cees Korvinus en de Amerikaanse tandarts Walter Palmer op safari in Zimbabwe de beroemdste leeuw van Afrika neerknalde, trok een tandarts mijn verstandskies in Het Groene Hart van Nederland.

Mijn vaste tandarts was op vakantie. De invaller was een snelle jongeman, die ik ervan verdenk de eigenaar te zijn van de Chevrolet Camaro die altijd op de parkeerplaats van de kliniek staat. De kies was binnen vijf minuten getrokken, mede dankzij het voorbereidende werk van de assistente.

Het kan ook anders. Anderhalf jaar geleden zette een specialist enthousiast de extractietang op het ivoor van een andere kies, die als een holle boomstam verpulverde. Vervolgens had hij een uur nodig om stomp en wortel uit de kaak te wrikken. De man declareerde een “moeizame extractie”.

Toen ik ook van de invaller een rekening kreeg voor een moeizame extractie was ik daarom stomverbaasd. Uit het begeleidend schrijven bleek dat hij eerst had geprobeerd de verzekeraar op te lichten. Die vergoedde echter niets omdat ik het bedrag van mijn dekking al had overschreden.

Ik belde de kliniek voor een uitleg. De receptioniste nam de klacht op en belde mij na ruggenspraak met de dader terug. Zij wist natuurlijk niet wat er precies was gebeurd in de behandelkamer, maar verzekerde mij dat de invaller een ervaren tandarts is, die weet wat hij doet. Mijn vertrouwen werd niet hersteld door zo’n reactie. Dan kon ik voortaan beter naar een ander gaan, zei ik. Inmiddels heb ik een nieuwe nota ontvangen voor het “trekken tand of kies”. Het scheelt 23,69 euro.

Beekse Bergen

Heeft Cees Korvinus volgens de regels gedeclareerd? Het zal binnenkort wel duidelijk worden. Als hij inderdaad een percentage heeft opgestreken van de miljoenenvergoeding die hij voor zijn cliënt Ad Bos in de wacht sleepte, heb ik daar minder moeite mee dan met de kliniek die een toeslag declareert bij de verzekeraar of onnozele patiënten.

Wat moeten we denken van Ad Bos? Eerst jaren naar de hoeren op kosten van de zaak en daarover publiekelijk schande spreken als hij ruzie krijgt met zijn baas  – dat is geen klokkenluiden, maar natrappen. Zoals hij ook zijn vorige advocaat een trap na lijkt te geven. De klacht over de beloning van Cees Korvinus lijkt op cure yes, pay no. Het zou mij verbazen als de advocaat een safari heeft overgehouden aan de zaak-Bos. Ja, in de Beekse Bergen misschien.

In de goede tijd verdiende een partner twee á drie ton per jaar. Hoe veel dat tegenwoordig is, weet Rabobank niet. Ik hoorde onlangs een ervaren advocaat/curator zeggen dat de partnerinkomens bij middelgrote advocatenkantoren de afgelopen jaren zijn gedaald naar 70 mille. Dat zou zo maar kunnen kloppen.

Het norminkomen van een fulltime werkende tandarts is 109.000 euro. Volgens Rabobank kan het resultaat aanmerkelijk hoger uitkomen bij gebruik van twee of meer tandartsstoelen en door diverse werkzaamheden te delegeren aan mondhygiënisten en assistentes. En, zo weet ik nu, door een safaritoeslag te berekenen op simpele verrichtingen.

Nee, ik kan mij niet druk maken om een advocaat die een deel krijgt van de poet, die zijn cliënt anders niet zou hebben ontvangen.